Minestrone
Czy to możliwe, aby podboje militarne i rozwój infrastruktury wpływały na zmianę diety i na przepisy kulinarne? Oczywiście, że tak. Pokazuje to przypadek potrawy, którą opisuję w tym poście, czyli “minestrone” – włoskiej zupy na bazie warzyw. Historia minestrone sięga początków republiki rzymskiej. Ludność miasta Lacjum (pierwotna nazwa Rzymu), żywiła się głównie pulte – prostą, lecz sycącą potrawą gotowaną na osolonej wodzie z płatków orkiszowych i warzyw.
Podbój Italii i budowa słynnych rzymskich dróg sprawiły, że do stolicy republiki zaczęły spływać produkty z całego półwyspu apenińskiego, powoli zmieniając dietę mieszkańców Rzymu. Zmieniła się też sama pulte. Drogi umożliwiły dostęp do wielu dóbr, w tym mięsa. Stąd coraz częściej gotowano warzywa na mięsie. Z kolei chleb z Grecji, wyparł z pulte płatki orkiszowe.
Obecnie nie ma jednego przepisu na minestrone. Skład zupy, której podstawą są warzywa sezonowe różni się w poszczególnych regionach Włoch. Poniżej prezentuję przepis na Minestrone alla Genovese – wariant pochodzący z regionu Ligurii, zawierający zielone pesto.
Więcej na temat historii minestrone na Wikipedii.
Jajka faszerowane pastą ze szpinaku i parmezanu
Jajka, jako danie i zarazem bardzo symboliczny obiekt, są z nami od wieków. Równie wiekowe jest zdobienie jajek. Znamy je z naszych obyczajów świątecznych, ale ma ono swoją długą tradycję w różnych kulturach świata. Jajka zdobiono w celach magicznych, miały zapewniać zdrowie ludziom i zwierzętom, np. w tym celu pocierano jajkiem chore miejsca lub toczono po grzbietach zwierząt.
Czerwień i biel na jajkach oznaczały hołd składany domowym duchom opiekuńczym, a czerń i biel – duchom ziemi. Natomiast zieleń, którą reprezentuje w poniższym przepisie szpinak (mrożony – dzięki temu można go brac po kawałeczku do różnych dań), nawiązuje do odrodzenia natury i miłości.