Sałatka z fasolki szparagowej
Zadziwiające, ale kilkaset lat temu w Polsce nie znano wielu warzyw, ponieważ… nie rosły w Europie. Dopiero epokowa, także w wymiarze kulinarnym, wyprawa Krzysztofa Kolumba spowodowała pojawienie się na naszym kontynencie warzyw, które od setek lat uprawiali rdzenni mieszkańcy Południowej i Środkowej Ameryki.
Nowe rośliny stopniowo pojawiły się na dworze hiszpańskim i portugalskim, a potem na innych, np. włoskim. Dopiero stamtąd przyjechały z królową Boną (stąd termin włoszczyzna) do Krakowa, na dwór Zygmunta Starego, i rozprzestrzeniły się po Polsce. Bona Sforza spowodowała, że na polskie stoły trafiło mnóstwo nieznanych wcześniej warzyw. Na przykład pomidory, kalafior, karczochy, brokuły, kapusta, marchew, sałata, szpinak, czy główna bohaterka niniejszego błyskawicznego przepisu, czyli fasolka szparagowa, która – na dodatek – doskonale poddaje się zamrażaniu.
Makaron penne ze szpinakiem
Pamiętacie marynarza Popeye’a? Bohater amerykańskiej kreskówki z lat 30. nabierał niesamowitej siły po zjedzeniu puszki szpinaku. Długo popularne było przekonanie, że szpinak jest wyjątkowo bogatym źródłem żelaza. Niemiecki analityk żywności Emil von Wolff, określając zawartość żelaza w szpinaku, postawił przecinek w niewłaściwym miejscu, co spowodowało błędne przekonanie, że szpinak zawiera dziesięć razy więcej żelaza, niż w rzeczywistości.
Obalenie mitu nie odebrało bynajmniej wartości odżywczych szpinakowi, ponieważ jest źródłem żelaza, jak i witaminy C, beta-karotenu, potasu i kwasu foliowego. Co ciekawe, uczynienie marynarza Popeye’a wzorcowym modelem zdrowego żywienia okazało się wyjątkowo skuteczne. Z badań wynikało, że oglądanie kreskówek z Popeye’m powodowało u amerykańskich dzieci większe spożycie warzyw zaraz po projekcji.
Żeby sprawdzić jak działa na Was szpinak nie musicie jeść całej puszki, jak Popeye. Można użyć mrożonki, ponieważ szpinak doskonale się zamraża. Podczas przyrządzania makaronu penne ze szpinakiem sprawdźcie jak Popeye przekonuje swoich bratanków do zjedzenia szpinaku.
Minestrone
Czy to możliwe, aby podboje militarne i rozwój infrastruktury wpływały na zmianę diety i na przepisy kulinarne? Oczywiście, że tak. Pokazuje to przypadek potrawy, którą opisuję w tym poście, czyli “minestrone” – włoskiej zupy na bazie warzyw. Historia minestrone sięga początków republiki rzymskiej. Ludność miasta Lacjum (pierwotna nazwa Rzymu), żywiła się głównie pulte – prostą, lecz sycącą potrawą gotowaną na osolonej wodzie z płatków orkiszowych i warzyw.
Podbój Italii i budowa słynnych rzymskich dróg sprawiły, że do stolicy republiki zaczęły spływać produkty z całego półwyspu apenińskiego, powoli zmieniając dietę mieszkańców Rzymu. Zmieniła się też sama pulte. Drogi umożliwiły dostęp do wielu dóbr, w tym mięsa. Stąd coraz częściej gotowano warzywa na mięsie. Z kolei chleb z Grecji, wyparł z pulte płatki orkiszowe.
Obecnie nie ma jednego przepisu na minestrone. Skład zupy, której podstawą są warzywa sezonowe różni się w poszczególnych regionach Włoch. Poniżej prezentuję przepis na Minestrone alla Genovese – wariant pochodzący z regionu Ligurii, zawierający zielone pesto.
Więcej na temat historii minestrone na Wikipedii.
Sałatka z kurczakiem i warzywami (do pracy)
Do dzisiejszej sałatki użyłam ryżu basmanti, który jest uważany za najlepszą odmianę ryżu na świecie. Z tego też powodu stał się on ofiarą biopiractwa. Biopiractwo jest procederem mającym na celu zawłaszczenie przez wielkie koncerny żywieniowe czy farmaceutyczne dziedzictwa genetycznego przyrody poprzez opatentowanie. Amerykańska firma RiceTec próbowała opatentować właśnie ryż basmanti, który od setek lat był hodowany przez indyjskich rolników u podnóża Himalajów. Całe szczęście społeczna międzynarodowa kampania sprzeciwu spowodowała anulowanie decyzji Urzędu Patentowego USA. Gdyby wniosek patentowy został zatwierdzony indyjscy i pakistańscy rolnicy musieliby uiszczać opłaty licencyjne za sprzedaż swojego ryżu za granicą. Koszty, jak zwykle w takich sytuacjach, zostałyby przerzucone na nas.
Żródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Biopiractwo
